Można by rzec tak: kuję żelazo póki gorące. Oglądałem dwa ostatnie mecze Osasuny i nie żałuję, że poświęciłem na to czas. W poście powyżej napisałem, że w meczu z Las Palmas zauważyłem u nich ogromną przemianę. Teraz podzielę się tym, co widziałem w wyjazdowym meczu z Eibar. A określę to krótko: super zaangażowanie, pomysł i realizacja.

Stracili gola już w pierwszej minucie (super strzał pod poprzeczkę Escalante) - ale się nie załamali, grali swoje do przodu i objęli prowadzenie po dwóch szybkich golach Sergio Leóna (29 i 32'). Wtedy Eibar ruszyło na nich z impetem i jeszcze przed przerwą strzelili im bramkę do szatni. Kurde - można się załamać. Ale nie oni - po przerwie dalej grali swoje i w 58' Roberto Torres daje im prowadzenie. Eibar znów rwie się do zmiany wyniku, ale napotykają na prawdę sprawną i skuteczną defensywę gości. A drużyna Osy wcale nie myśli tylko o obronie korzystnego wyniku i przy każdej okazji wyprowadzają groźne kontrataki. Nawet po jednym z nich strzelają czwartego gola, ale sędzia dopatruje się spalonego (86').

Po końcowym gwizdku sędziego widziałem ich ogromną radość z wygranej, oraz ulgę i dumę z tego, że jednak potrafią grać skutecznie i wygrywać mecze. A takiego entuzjazmu szybko się nie traci. Nie w przypadku drużyny, która rozegrała wcześniej 6 nijakich meczy, w tym ze trzy beznadziejne. Po prostu uważam, że są teraz na fali.

Betis w piłkę grać potrafi i nie jednej markowej drużynie napsuli dużo krwi. Nie zdziwię się jak do Osasuny podejdą z odpowiednim respektem. Być może zamkną się na swojej połowie dążąc do utrzymania czystego konta bramkowego. A potrafią to robić całkiem dobrze, o czym świadczą późno tracone gole w meczach wyjazdowych z lepszymi od siebie ekipami. Ale czy zdzierżą nabuzowanej pozytywnymi emocjami ekipie gospodarzy? Mam nadzieję, że nie zdzierżą.